De Meseta (tafelland) is de centrale hoogvlakte die een groot deel van Spanje beslaat en wordt begrensd door heuvels en Portugal. Centraal ligt Madrid, de hoogstgelegen hoofdstad van Europa (646 m). Naar het noorden ligt Castilië-Leon, terwijl het zuiden Madrid en Castilië-La Mancha omvat. De Extremadura naar het zuidwesten wordt ook bij de Meseta gerekend.

De centrale Cordillera verheft zich langs de Castiliaanse vlakte van noordoost naar zuidwest en bestaat uit de Sierra de Guadarrama, Sierra de Gredos en de Pena de Francia. Het droge, woeste gebergte van Toledo overheerst de omgeving ten zuiden van Madrid, terwijl naar het oosten de wilde Serrania de Cuenca, Taag, Guadiana en Guadalimar stromen vanuit deze regio naar de Atlantische Oceaan. Landschap en klimaat kunnen sterk verschillen, van woeste, geërodeerde gebieden en groene wouden tot droge vlakten in het zuiden.

Het gebied is rijk aan kastelen, gebouwd ter verdediging van de grenzen tegen de Moren. Later werden de versterkingen uitgebreid tussen de koninkrijken Castilië en Aragon. Het huwelijk van Ferdinand II van Aragon en Isabella van Castilië in 1469 verenigde deze twee rijken en leidde tot de eenwording van Spanje.

La Mancha is een uitgestrekte vlakte, waar kastelen en windmolens aan Don Quichot herinneren. Extremadura speelde een belangrijke rol in de geschiedenis als de geboortestreek van veel ontdekkingsreizigers en veroveraars. Het heeft een droog, rotsig heidelandschap met irrigatiewerken rond de Alagon en de Taag.
Castilla-La Mancha

Castilla-La Mancha is een streek van contrasten, weidse landschappen en uitgestrekte vlaktes, een autonome gemeenschap gelegen in het midden van het schiereiland die de reiziger zal verrassen met zijn verscheidenheid op cultureel, geografisch en natuurgebied. Castilla-La Mancha is het land van landbouwers en nomadische veehouders die dorpen stichtten in tot dusver onbewoonde gebieden. Bovendien is Castilla-La Mancha een streek die dankzij Miguel de Cervantes in zijn beroemde werk 'De Edelman Don Quichot van La Mancha' in de hele wereld bekend is geworden. De gemeenschap telt talrijke bekoorlijke dorpjes waar nog een soort kalmte te vinden is die een sterk contrast vormt met het geagiteerde ritme van de grote steden. Derhalve een streek die het waard is om diepgaand en zonder haast te leren kennen.

Toledo is de hoofdstad van een autonome gemeenschap waartoe ook de provincies Albacete, Ciudad Real, Cuenca en Guadalajara behoren die zich alle in de zuidelijke helft van de Hoogvlakte bevinden, tussen de gebergtes Sistema Central. Sistema Ibérico en Sierra Morena. Twee rivieren doorkruisen de gemeenschap: de Taag en de Guadiana. De eerste loopt door Toledo en Guadalajara en de tweede door de provincie Ciudad Real.

Castilla-La Mancha heeft een bevolking van bijna 1.700.000 inwoners en beschikt over belangrijke beschermde natuurgebieden, zoals bijvoorbeeld Lagunas de Ruidera, Cabaneros en Las Tablas de Daimiel. Onder de noemenswaardige monumentale steden bevinden zich Cuenca en Toledo, beide tot Werelderfgoed verklaard. De gastronomie van deze streek is nauw verbonden met de landelijke en agrarische aard van de vijf provincies. De wijn- en kaassoorten van La Mancha maken deel uit van een culinaire traditie die nog steeds in staat is te verrassen met nieuwe gerechten.

Tegenwoordig is Castilla-La Mancha een volledig in de moderne tijd geïntegreerde streek waar ook het plattelandstoerisme in opkomst is. Hiervoor is een belangrijk aantal overnachtingsmogelijkheden gecreëerd samen met een aanvullend aanbod aan sportieve activiteiten zoals wandelen, paardrijden, zwemmen en paragliding. Dankzij de goede verbindingen met belangrijke autowegen en spoorlijnen zoals de Hogesnelheidslijn is deze gemeenschap uitstekend bereikbaar voor een plezierig bezoek.

Castilla-La Mancha heeft een oppervlakte van 79.226 vierkante kilometer en beslaat een groot gedeelte van de zuidelijke zone van de hoogvlakte. Desondanks heeft deze streek een niet zo eenvoudig te omschrijven geografisch karakter. Men zou kunnen zeggen dat Castilla-La Mancha een groot binnenlands bekken is, van oost naar west doorkruist door de Montes de Toledo die een scheidingslijn vormen tussen de Taag en de Guadiana. In het noorden verrijst het Sistema Central als imposante bergketen bij uitstek. In het oosten bevinden zich de hooggelegen woeste vlaktes, in het westen het zuidelijke deel van het Gredosgebergte en in het zuiden de Sierra Morena, een enorm massief waar de hoogvlakte in uitloopt.

Ook met betrekking tot het klimaat is Castilla-La Mancha niet homogeen, aangezien de gematigde zones afgewisseld worden met zeer droge gebieden. Het kan aangemerkt worden als een mediterraan continentaal klimaat, met koude winters en hete zomers. In het voorjaar en de herfst kan men genieten van zachte aangename temperaturen en de regentijd valt in de laatste maanden van de winter. In bepaalde gewesten van Cuenca en Guadalajara valt veel regen terwijl de drogere zones zich in het zuiden van de streek bevinden, in Toledo en Ciudad Real.

De bevolkingsdichtheid van Castilla-La Mancha is één van de laagste van het schiereiland, namelijk 21 inwoners per km2 tegenover het landelijk gemiddelde van 75 inwoners per km2. Het lage inwonertal van deze streek is te wijten aan de uitgestrekte droge zones die van oudsher gebruikt worden voor het hoeden van vee, voor bosbouw en voor akkerbouw waarbij het land regelmatig braak dient te liggen.
Provincie Extremadura

De autonome deelstaat Extremadura ligt in het westen van Spanje en grenst aan Portugal en wordt gekenmerkt door zijn verscheidenheid. U treft hier grasland en bossen, stuwmeren en de vlakke gebieden van Cáceres aan. In het noorden ligt de Sierra de Gata, met de vruchtbare valleien van de Jerte, de Ambroz en La Vera. In het zuiden liggen de uitgestrekte vlakten van La Serena. De bevolkingsdichtheid bedraagt slechts 27 inwoners per vierkante kilometer; dit in tegenstelling tot de gemiddelde bevolkingsdichtheid van Spanje van 75 inwoners per vierkante kilometer. Het totaal aantal inwoners bedraagt 1.069.419, waarvan er 405.616 in de provincie Cáceres wonen en 663.803 in Badajoz.

Het eerste dat opvalt aan Extremadura is dat het een bergachtig en waterrijk gebied is. De naam Extremadura vindt zijn herkomst in het woord extremo. Daarmee werden de grensgebieden aangegeven gedurende de acht eeuwen durende strijd tussen Christenen en Moren. Extremadura grenst in het noorden aan de deelstaat Castilla y León, in het zuiden aan Andalusië, in het oosten aan Castilla-La Mancha en in het westen aan Portugal. Met een oppervlakte van 41.602 km2 (8% van het Spaanse grondgebied) is het de op vier na grootste autonome deelstaat van Spanje. Extremadura is verdeeld in twee provincies: Cáceres (19.945 km2) en Badajoz (21.657 km2), en telt 380 gemeentes waarvan 218 in Cáceres en 162 in Badajoz vallen. De hoofdstad is Mérida.

De twee belangrijkste rivieren, de Taag en de Guadiana, stromen van oost naar west door het landschap dat wordt doorkruist door verschillende bergketens. In het noorden ligt het Centraal Systeem, in het zuiden de uitlopers van de Sierra Morena en in het oosten en midden van de regio de uitlopers van de Montes de Toledo. Het is een gebied vol contrasten, waar de hoogte varieert van 130 tot 2.400 meter. In Extremadura heerst een Middellandse-Zeeklimaat, hier en daar met land- en zee-invloeden. Het gebied is wat vochtiger, waardoor het klimaat aangenamer is dan in de rest van de Spaanse hoogvlakte. Dit komt omdat er tussen de Atlantische Oceaan en Extremadura geen natuurlijke barrières liggen. De winters zijn er gematigd en de zomers erg warm